KOŚCIÓŁ PARAFIALNY PW. PRZEMIENIENIA PAŃSKIEGO – budowa: ok. 1557, 1685, obecny wzniesiono – 1879 / 1880r. Kościół drewniany konstrukcji zrębowej na masywnej dębowej podwalinie i niewidocznej ceglanej podmurówce. Założony na planie prostokąta zamkniętego trójbocznie z dwoma niższymi kaplicami od pn i pł. Elewacja oszalowana pionowo deskami ściśle przylegającymi do siebie. Ołtarz główny z II poł. XVIII w.
Historia kościoła firlejowskiego sięga XVI wieku. Pierwszy drewniany kościół wzniesiony został przez Mikołaja Firleja, w niedługim czasie po założeniu miasta, po 1557 roku. Wraz z przejściem na kalwinizm Jana Firleja został on oddany innowiercom, którzy opuścili Firlej w XVII wieku. Świątynia wróciła w ręce katolików w 1685r. Wtedy też prawdopodobnie została erygowana w Firleju filia parafii lubartowskiej pod wezwaniem Przemienia Pańskiego. Kościół restaurowano i bendykowano w 1738r. W 1878 roku parafianie firlejowscy założyli fundusz na naprawę dawnego kościoła drewnianego z 1685r. Gdy zaś restauracja tegoż okazała się niemożliwa, z dobrowolnych ofiar został wybudowany w latach 1879-1880 teraźniejszy kościół w miejscu poprzedniego.
Kościół jest zorientowany, konstrukcji zrębowej, oszalowany, jednonawowy. Przy nawie znajduje się kruchta i 2 kaplice, które nadają kościołowi kształt krzyża. Przy prezbiterium znajduje się zakrystia, nad nawą wieżyczka z sygnaturką. Wewnątrz kościoła są 3 ołtarze drewniane, główny rokokowy z XVIII w z obrazem Przemieniania Pańskiego z XIXw, jest to kopia obrazu znajdującego się w świątyni w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą. Ołtarze boczne są z XVIII/XIXw z elementami rokokowymi. Ołtarz z prawej strony jest z obrazem Matki Bożej z Xviii, natomiast z lewej strony z dużym krucyfiksem. W kaplicach stoją konfesjonały dębowe z 1930r. Po lewej stronie kaplicy stoi chrzcielnica z 1930roku.
Od strony zachodniej, na dwóch drewnianych filarach środkowych półfilarach wspiera się chór kościelny, na którym znajdują się organy zbudowane w 1883 roku wyposażone w dziesięć głosów i pedał prostej konstrukcji. Na ścianach wewnątrz świątyni wiszą stacje Drogi Krzyżowej zakupione przez parafian w 1928r. Do rzeczy cenniejszych zaliczyć można dwa stoliczki późnobarokowe z połowy XVIII wieku, dwa krucyfiksy z XVIII i XIX wieku, monstrancję barokową z końca XVII wieku, kielichy, jeden regencyjny z pierwszej połowy XVIII w, drugi gładki z XVIII, puszkę klasycystyczną z 1840r i sześć lichtarzy mosiężnych z XVIII, a w schowku ołtarz polowy 1-go pułku ułanów z 1831 roku w kształcie skrzyni. Obok kościoła znajduje się murowana dzwonnica z 1907r, oraz również murowane ogrodzenie prawdopodobnie również z tego samego okresu.